głupstwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɡwupstfɔ], AS[gu̯upstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) lekkomyślny, głupi postępek
(1.2) niezbyt ważna, błaha sprawa
(1.3) głupie, niedorzeczne powiedzenie
(1.4) przest. niewiedza, brak bystrości
(1.5) daw. głupi ludzie
odmiana:
(1.1-3)
(1.4)
przykłady:
(1.5) W tej zawołanej ziemiańskiej stolicy // Wielebne głupstwo od wieków siedziało: // Pod starożytnem schronieniem świątnicy // Prawych czcicielów swoich utuczało[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) robić głupstwa • narobić głupstw
(1.3) gadać/opowiadać głupstwa
synonimy:
(1.2) błahostka, drobnostka, bagatela
(1.3) niedorzeczność, bzdura, absurd, androny, austriackie gadanie
(1.4) głupota
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. głupi, głupiutki, głupawy
przysł. głupio
rzecz. głupek m, głupol m, głupota ż, głupawka ż, głupiec m, wygłup mrz, głupkowatość ż, głuptak mos/mzw
czas. głupieć, wygłupiać się
związki frazeologiczne:
palnąć głupstwo
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ignacy Krasicki: Monachomachia, pieśń I