Podobna pisownia Podobna pisownia: Wiek

wiek (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[vʲjɛk], AS[vʹi ̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) czas, jaki ktoś już przeżył, jaki coś przeżyło
(1.2) sto lat; zob. też wiek w Wikipedii
(1.3) pewna charakterystyczna epoka

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: wieko
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W jakim jesteś wieku?
(1.2) W XVI wieku Polska i Litwa przeżyły szczególny rozkwit.
(1.3) W walce o władzę Japonia wkroczyła w wiek wojen domowych zwanych okresem wojen prywatnych[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wiek niemowlęcy / dziecięcy / młodzieńczy / dojrzały / męski / podeszły / starczywiek emerytalnywiek przedpoborowywiek poborowy • wiek przedrębny / rębny
(1.2) I / II / III / IV / V / … / XVIII / XIX / XX / XXI wiek
(1.3) wiek stali / technologii / Internetu
synonimy:
(1.2) stulecie
(1.3) epoka, czasy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wieczniak mzw, wieczność ż, wiekowość ż, wiekuistość ż
przym. wieczny, wiekowy, wiekuisty, długowiekowy
przysł. wiecznie, wiekowo, wiekuiście
związki frazeologiczne:
całe wiekina wieki wiekówgodzina wiekiem ze złym człowiekiem, a wiek godziną z piękną dziewczynąkażdy człek chwali swój wiekkażdy człek gani swój wiekw kwiecie wiekuzłoty wiekchrystusowy wiek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Manteuffel, Józef Wolski, Zbigniew Wójcik i in. Historia powszechna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 560.