epoka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɛˈpɔka], AS[epoka] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) punkt w czasie, dla którego określone współrzędne astronomiczne lub parametry orbity; zob. też epoka (astronomia) w Wikipedii
(1.2) geol. formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; zob. też epoka geologiczna w Wikipedii
(1.3) zamknięty w określonych ramach czasowych fragment procesu rozwojowego sztuki (kultury)
odmiana:
(1.2-3)
przykłady:
(1.2) Wielka Epoka Lodowcowa była okresem powracających, rozległych zlodowaceń.
składnia:
kolokacje:
(1.2) epoka lodowcowaepoka kamieniaepoka kamienia łupanegoepoka kamienia gładzonegoepoka miedziepoka brązuepoka żelaza
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. epokowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. epocha < gr. ἐποχή < gr. ἐπέχω +
uwagi:
zob. też epoka w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: