wiek emerytalny
- wymowa:
- IPA: [ˈvʲjɛk ˌɛ̃mɛrɨˈtalnɨ], AS: [vʹi ̯ek ẽmerytalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) urz. rok życia, od którego osoba ubezpieczona na życie nabywa prawo do świadczenia z tytułu dożycia tego wieku; wiek, od którego pracownik może odejść na emeryturę; zob. też wiek emerytalny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wiek emerytalny dopełniacz wieku emerytalnego celownik wiekowi emerytalnemu biernik wiek emerytalny narzędnik wiekiem emerytalnym miejscownik wieku emerytalnym wołacz wieku emerytalny
- przykłady:
- (1.1) Przepisy krajowe, które dopuszczają rozwiązanie stosunku pracy z powodu osiągnięcia przez pracownika wieku emerytalnego, nie są sprzeczne z prawem unijnym.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) retirement age, pensionable age, retiring age
- arabski: (1.1) سن التقاعد
- białoruski: (1.1) пенсійны ўзрост
- chorwacki: (1.1) dob umirovljenja
- duński: (1.1) pensionsalder w
- esperanto: (1.1) emeritaĝo
- fiński: (1.1) eläkeikä
- francuski: (1.1) âge de la retraite
- niemiecki: (1.1) Rentenalter n
- rosyjski: (1.1) пенсионный возраст
- ukraiński: (1.1) пенсійний вік
- włoski: (1.1) età pensionabile ż
- źródła: