dziecięcy (język polski) edytuj

 
dziecięcy (1.1) uśmiech
wymowa:
IPA[ʥ̑ɛ̇ˈʨ̑ɛ̃nʦ̑ɨ], AS[ʒ́ėćncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przeznaczony dla dziecka, należący do dziecka, właściwy dziecku
(1.2) związany z dziećmi, dotyczący dzieci
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Babcię najbardziej cieszy dziecięcy uśmiech.
(1.1) Po remoncie mieszkania wygospodarowali pomieszczenie na pokoik dziecięcy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziecięcy uśmiech / pokój / wózek • dziecięca szczerość / literatura
(1.2) pornografia dziecięca
synonimy:
(1.1) daw. dziecki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzieciska nmos, dziecisko n, dzieciaczek mzw, Dzieciątko n, dzieciństwo n, dziecięcość ż, dziecko n, dziecię n, dziecinność ż
przym. dziecinny, dzieciaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziecię
uwagi:
(1.1) często w tym znaczeniu używane jest słowo „dziecinny”, w starannej polszczyźnie użycie to uważane jest jednak za niepoprawne[1][2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dziecięcy, dziecinny” w: Małgorzata Kita, Edward Polański, Słownik paronimów czyli wyrazów mylonych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 9788301156435, s. 65.
  2. Hasło „Czy można się cofnąć… do przodu?” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.