karo
karo (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czerwonym rombem; karta tego koloru; zob. też karo w Wikipedii
- (1.2) dekolt w kształcie kwadratu
przymiotnik
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1) nieodm., lub
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karo karo dopełniacz karo karo celownik karo karo biernik karo karo narzędnik karo karo miejscownik karo karo wołacz karo karo przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karo kara dopełniacz kara kar celownik karu karom biernik karo kara narzędnik karem karami miejscownik karze karach wołacz karze kara - (2.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Miałem w ręku pięć kar.
- (1.2) Na sylwestra kupiła czarną sukienkę karo.
- (2.1) Dołożyłem dwójkę karo.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) grać / wistować / wyjść w kara • małe karo
- (2.1) as / dwójka / trójka / … / walet / dama / król karo • jeden (raz) / dwa / trzy / cztery karo (w licytacji brydżowej)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- (1.1) kto gra karo, przegra zaro (sic!)
- uwagi:
- (2.1) zawsze po rzeczowniku lub liczebniku
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) diamonds lm; (2.1) of diamonds
- baskijski: (1.1) diamante; (2.1) diamante
- duński: (1.1) ruder w; (2.1) ruder
- esperanto: (1.1) karoo; (2.1) karoa
- fiński: (1.1) ruutu
- interlingua: (1.1) diamante
- japoński: (1.1) ダイヤ (daiya)
- kataloński: (1.1) diamant m
- niemiecki: (1.1) Karo n
- nowogrecki: (1.1) καρό n
- rosyjski: (1.1) бубна ż; (2.1) бубен
- słowacki: (1.1) káro n
- szwedzki: (1.1) ruter w
- włoski: (1.1) quadri m lm
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
karo (esperanto (morfem)) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: