dwójka

dwójka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdvujka], AS: [dvui ̯ka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nazwa cyfry 2

(1.2) eduk. ocena dopuszczająca w polskich szkołach, przedostatnia najgorsza (w skali 1-6)

(1.3) eduk. najniższa (niezaliczająca) ocena w polskich szkołach (dawniej, przy skali 2-5) i na polskich uczelniach (obecnie, przy skali 2-5 lub 2-6)

(1.4) dwoje, dwie, dwaj (osoby, zwierzęta, przedmioty)

(1.5) hotel. pot. pokój przeznaczony dla dwóch osób, z jednym łóżkiem lub z dwoma łóżkami

(1.6) slang. harc. eufem. kupa, kał

(1.7) środ. kolej. druga klasa

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwójka	dwójki
dopełniacz	dwójki	dwójek
celownik	dwójce	dwójkom
biernik	dwójkę	dwójki
narzędnik	dwójką	dwójkami
miejscownik	dwójce	dwójkach
wołacz	dwójko	dwójki

przykłady:

(1.2) Pani od polskiego chciała mi wstawić plus dwójkę, ale wyprosiłem u niej w końcu minus trzy.

(1.6) Druhu, muszę iść do lasu zrobić dwójkę!

składnia:

kolokacje:

(1.2) dwójka na szynach

synonimy:

(1.2) dopuszczający, daw. mierny

(1.3) niedostateczny, pała; gw. (Górny Śląsk) cwaja, cwajka, cwajer

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

licz. dwa, dwoje

rzecz. dwa n, zdwajanie n, podwajanie n, dwójkowicz mos, dwójarz mos

zdrobn. dwójeczka ż

zgrub. dwója ż

przym. dwójkowy

przysł. podwójnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwa

uwagi:

zobacz też: oceny w polskiej szkole • jedynka • dwójka • trójka • czwórka • piątka • szóstka

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 2

• angielski: (1.2) D
• esperanto: (1.1) duo; (1.4) paro
• kazachski: (1.1) екілік
• rosyjski: (1.1) двойка ż; (1.3) двойка ż
• ukraiński: (1.1) двійка ż; (1.3) двійка ż

źródła: