Podobna pisownia Podobna pisownia: zákonníkzákoník

zakonnik (język polski) edytuj

 
zakonnicy (1.1)
wymowa:
IPA[zaˈkɔ̃ɲːik], AS[zakõ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek męskiego zgromadzenia zakonnego; zob. też zakonnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Furtian wpuścił znanych sobie zakonników.
(1.1) Ludmiła zna trzech zakonników: karmelitę, jezuitę i franciszkanina.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) osoba konsekrowana
antonimy:
(1.1) niezakonnik
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) cenobita, eremita, pustelnik, rekluz, aspirant, postulant, nowicjusz, profes, neoprofes, tercjarz, furtian, refektarzowy, kwestarz, prowincjał, gwardian, albertyn, augustianin, barnabita, bazylianin, benedyktyn, bernardyn, bonifrater, bożogrobiec, chrystusowiec, cysters, dolorysta, dominikanin, duchacz, duchak, filipin, franciszkanin, guanellianin, joannita, jezuita, józefita, kameduła, kamilianin, kanonik, kapucyn, karmelita, kartuz, klaretyn, kombonianin, koncepcjonista, marianin, marianista, marysta, michalita, minoryta, norbertanin, oblat, oratorianin, orionista, pallotyn, pasjonista, paulin, paulista, pijar, premonstratens, redemptorysta, rogacjonista, saletyn, salezjanin, salwatorianin, sercanin, trynitarz, werbista, zmartwychwstaniec, mnich, brat, braciszek, ojciec, ojczulek
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakon mrz, zakonność ż
forma żeńska zakonnica ż
przym. zakonny, pozakonny, starozakonny
przysł. zakonnie
związki frazeologiczne:
cnota, nie odzież, czyni zakonnika
etymologia:
pol. zakon + -nik < prasł. *zakonъ
uwagi:
por. laik, profes, neoprofes
tłumaczenia:
źródła: