zmartwychwstaniec (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. rel. zakonnik z katolickiego Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa; zob. też zmartwychwstańcy w Wikipedii
(1.2) coś lub ktoś, kto zmartwychwstał, faktycznie lub metaforycznie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Podziękował także księżom zmartwychwstańcom za troskę o świątynię i duszpasterską opiekę nad wiedeńską Polonią[1].
(1.2) Zawzięty zmartwychwstaniec piął się po jego nodze, nie bacząc na kolejne, choć słabnące z każdą chwilą ciosy zadawane ciężkim podkutym buciorem[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) ksiądz zmartwychwstaniec • charyzmat / duchowość / konstytucje / parafia / wspólnota zmartwychwstańców
synonimy:
(1.1) rezurekcjonista
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Zmartwychwstanie n, zmartwychwstanie n
forma żeńska zmartwychwstanka ż
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
przym. zmartwychwstański
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. zmartwychwstanie + -ec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. www.prymaspolski.pl
  2. Robert J. Szmidt „Szczury Wrocławia. Chaos”, Insignis Media, Kraków 2015, ISBN 9788363944810