kartuz

kartuz (język polski)

portret kartuza (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Brunona z Kolonii; zob. też kartuzi w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kartuz	kartuzowie, kartuzi
dopełniacz	kartuza	kartuzów
celownik	kartuzowi	kartuzom
biernik	kartuza	kartuzów
narzędnik	kartuzem	kartuzami
miejscownik	kartuzie	kartuzach
wołacz	kartuzie	kartuzowie, kartuzi
depr. M. i W. lm: (te) kartuzy

przykłady:

(1.1) Za klasztorem kartuzów trzeba skręcić w lewo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) habit / kalendarz liturgiczny / klasztor / maksyma / zakon kartuzów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana

hiponimy:

holonimy:

(1.1) zakon

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kartuzja ż, Kartuzy lm nmos

forma żeńska kartuzka ż

przym. kartuski, kartuzjański

przysł. kartusko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Carthusia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Carthusian
• baskijski: (1.1) kartusiar
• czeski: (1.1) kartuzián m
• francuski: (1.1) chartreux m
• hiszpański: (1.1) cartujo m
• interlingua: (1.1) cartusiano
• niemiecki: (1.1) Kartäuser m, Kartäusermönch m
• słowacki: (1.1) kartuzián m
• włoski: (1.1) certosino m

źródła: