wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek jednego z katolickich stowarzyszeń świeckich, tzw.zakonów tercjarskich” (zakonów trzecich); zob. też tercjarze w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W szeregach tercjarzy pojawiało się coraz więcej znanych i wielkich osobistości, a coraz mniej osób świętych.[1]
(1.1) Skoro świt brat tercjarz napalił w piecu i poodmykał okiennice.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zakonnik świecki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tercjarstwo n, tercja ż, tercet m, tercjan m, Tercjusz m
forma żeńska tercjarka ż
przym. tercjarski, tercjowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. tertius[2][3]trzeci, trzeciorzędny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Leksykon duchowości franciszkańskiej, Kraków-Warszawa 2006, str. 429.
  2. Terziario, Terziaria, www.etimo.it.
  3. Terzo, www.etimo.it.