Wikisłownik

zakonnica

zakonnica (język polski) edytuj

 
zakonnica (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌzakɔ̃ɲˈːiʦ̑a], AS: [zakõ•ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. członkini zakonu żeńskiego
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikzakonnicazakonnice
dopełniaczzakonnicyzakonnic
celownikzakonnicyzakonnicom
biernikzakonnicęzakonnice
narzędnikzakonnicązakonnicami
miejscownikzakonnicyzakonnicach
wołaczzakonnicozakonnice
przykłady:
(1.1) Franciszek kanonizował arabską zakonnicę z Palestyny.
(1.1) Usiadł za zakonnicą w trzeciej ławce.
(1.1) Kilka zakonnic przechodzi przez ulicę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mniszka, siostra, siostrzyczka; żart. pejor. pingwin; reg. pozn. kawka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) osoba konsekrowana
hiponimy:
(1.1) aspirantka, kandydatka, postulantka, nowicjuszka, profeska, kołowa, furtianka, kwestarka, rekluza, tercjarka, albertynka, antonianka, bazylianka, benedyktynka, bernardynka, bonifraterka, boromeuszka, dominikanka, elżbietanka, felicjanka, franciszkanka, kamedułka, kapucynka, karmelitanka, klaretynka, klaryska, koncepcjonistka, loretanka, michalitka, nazaretanka, norbertanka, orionistka, pallotynka, pijarka, redemptorystka, sakramentka, saletynka, salezjanka, salwatorianka, serafitka, służebniczka, szarytka, trynitarianka, urszulanka, wizytka, zmartwychwstanka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakon mrz
zdrobn. zakonniczka ż
forma męska zakonnik mos
przym. zakonny, pozakonny
przysł. zakonnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. zakonnik + -a
uwagi:
zobacz też: matka • przeorysza • ksieni
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=zakonnica&oldid=8366220”