kanonik
kanonik (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik z zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna; zob. też kanonicy laterańscy w Wikipedii
- (1.2) rel. duchowny katolicki uhonorowany członkostwem w kapitule katedralnej lub kolegiackiej; zob. też kanonik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kanonik kanonicy dopełniacz kanonika kanoników celownik kanonikowi kanonikom biernik kanonika kanoników narzędnik kanonikiem kanonikami miejscownik kanoniku kanonikach wołacz kanoniku kanonicy
- przykłady:
- (1.1) Syn sąsiadów wstąpił do kanoników w Krakowie.
- (1.2) Ich proboszcz należy do kanoników ponadliczbowych.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kanonik laterański
- (1.2) kanonik gremialny / tytularny / ponadliczbowy / honorowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- (1.2) duchowny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kanonista mos, kanonia ż, kanon mrz, kanonizacja ż, kanonizowanie n
- czas. kanonizować ndk.
- przym. kanoniczny, kanoniczy, kanonizacyjny
- skr. kan.
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) canon
- bułgarski: (1.2) каноник m
- czeski: (1.1) kanovník m
- francuski: (1.2) chanoine m
- islandzki: (1.2) kanúki m
- kaszubski: (1.1) kanónik m
- niemiecki: (1.1) Kanoniker m
- portugalski: (1.1) cónego m, cônego m
- szwedzki: (1.1) kanik w
- węgierski: (1.1) kanonok
- wilamowski: (1.1) kanuənik m; (1.2) kanuənik m
- włoski: (1.1) canonico m
- źródła:
kanonik (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kánon m, kanonizácia ż
- czas. kanonizovať ndk./dk.
- przym. kánonický, kanonický, kanonizačný
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: