kanonizacja (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˌkãnɔ̃ɲiˈzaʦ̑ʲja], AS[kãnõńizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; zob. też kanonizacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wczoraj papież dokonał kolejnej kanonizacji.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) dekanonizacja
hiperonimy:
(1.1) ceremonia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanonizowanie n, kanon m, kanonik m, kanonista mos
czas. kanonizować ndk.
przym. kanonizacyjny, kanoniczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. canonizatio, utworzone od p.łac. canonizare < gr. κανονίζωzamykać w kanon
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kanonizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.