bernardyn

bernardyn (język polski)

bernardyni (1.1)

bernardyny (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. hist. członek odłamu franciszkanów w Polsce, na Ukrainie i na Litwie zob. też bernardyni w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. rasa psa zob. też bernardyn (rasa psa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bernardyn	bernardyni
dopełniacz	bernardyna	bernardynów
celownik	bernardynowi	bernardynom
biernik	bernardyna	bernardynów
narzędnik	bernardynem	bernardynami
miejscownik	bernardynie	bernardynach
wołacz	bernardynie	bernardyni

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bernardyn	bernardyny
dopełniacz	bernardyna	bernardynów
celownik	bernardynowi	bernardynom
biernik	bernardyna	bernardyny
narzędnik	bernardynem	bernardynami
miejscownik	bernardynie	bernardynach
wołacz	bernardynie	bernardyny

przykłady:

(1.1) Przy nim stał kwestarz, sędzia tuż przy bernardynie.

(1.1) Bernardynami byli mickiewiczowscy ksiądz Robak i ksiądz Piotr.

(2.1) Nasi franciszkanie przed wojną trzymali okazałe bernardyny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, obserwant, alkantaryn, amadeita

(2.1) bernard

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik

(2.1) pies

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bernardyn m

forma żeńska bernardynka ż

przym. bernardyński, pobernardyński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od nazwy Kościoła pw. św. Bernardyna w Krakowie, pierwszej siedziby bernardynów w Polsce

(2.1) od nazwy klasztoru kanoników regularnych na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda w Alpach na granicy Włoch i Szwajcarii

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (2.1) сенбернар m
• duński: (2.1) sanktbernhardshund w
• hiszpański: (1.1) bernardo m; (2.1) san bernardo m
• ukraiński: (2.1) сенберна́р m
• włoski: (1.1) bernardino m; (2.1) cane di San Bernardo m

źródła: