ograniczać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔɡrãˈɲiʧ̑aʨ̑], AS[ogrãńičać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ograniczyć)

(1.1) ujmować w pewną limitowaną przestrzeń; wyznaczać obszar czegoś; otaczać czymś, co oddziela od reszty
(1.2) być przestrzennym oddzieleniem, otaczać, stanowić barierę
(1.3) zmniejszać coś, redukować dostępność czegoś, uszczuplać coś
(1.4) stanowić niematerialną barierę, przeszkodę, trudność nie do pokonania

czasownik zwrotny niedokonany ograniczać się (dk. ograniczyć się)

(2.1) mieć określony, nie za duży zakres działania czy tematyki, którą się zajmuje; sprowadzać się do czegoś
(2.2) poprzestawać na czymś, działać w jakimś zakresie tylko do pewnego stopnia, w limitowanym zakresie
odmiana:
(1) koniugacja I
(2) koniugacja I
przykłady:
(1.3) System plików MSDOS ograniczał długość nazwy pliku do ośmiu liter.
(1.4) Rządy na całym świecie próbują za pomocą restrykcyjnych przepisów i represyjnych metod ograniczać wolność słowa.
składnia:
(1.1) ograniczać + B. (coś) + N. (czymś)
(1.2-4) ograniczać + B.
(2.1-2) ograniczać się do + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.3) limitować, reglamentować, regulować
(1.4) blokować, hamować, powstrzymywać, przeszkadzać, szachować, utrudniać, ciemiężyć, dławić, dusić, dyskryminować, kneblować, krępować, nakładać kaganiec, pętać, przykręcać kurek, tłamsić, tyranizować, uciskać, ukrócić[1]
(2.1) specjalizować się
(2.2) kończyć się, sprowadzać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. granica ż, ograniczanie ndk., ograniczenie dk., ogranicznik m, ograniczoność ż
czas. graniczyć, ograniczyć dk.
przym. ograniczony, graniczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: