kaganiec

kaganiec (język polski)

kaganiec (1.1)

wymowa:

IPA: [kaˈɡãɲɛʦ̑], AS: [kagãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) siatka pleciona z drutu lub skóry zakładana zwierzętom na pysk; zob. też kaganiec w Wikipedii

(1.2) przyrząd do oświetlania w formie żelaznego koszyka wypełnionego ogniem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kaganiec	kagańce
dopełniacz	kagańca	kagańców
celownik	kagańcowi	kagańcom
biernik	kaganiec	kagańce
narzędnik	kagańcem	kagańcami
miejscownik	kagańcu	kagańcach
wołacz	kagańcu	kagańce

przykłady:

(1.1) Proszę założyć temu psu kaganiec przed wejściem do autobusu!

(1.2) Lecz zaklinam — niech żywi nie tracą nadziei / I przed narodem niosą oświaty kaganiec; / A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, / Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!…

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kaganek m

przym. kagańcowy, kagankowy

związki frazeologiczne:

nałożyć kaganiec • nieść kaganiec oświaty • zapalić kaganiec oświaty

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) muzzle
• baskijski: (1.1) muturreko
• białoruski: (1.1) наморднік m; (1.2) каганец m
• czeski: (1.1) košík m; náhubek m
• esperanto: (1.1) buŝumo; (1.2) lumtorĉo
• francuski: (1.1) muselière ż; (1.2) torchère ż
• hiszpański: (1.1) bozal m; (1.2) candil m
• islandzki: (1.1) múll m
• łotewski: (1.1) uzpurnis m
• niemiecki: (1.1) Maulkorb m
• nowogrecki: (1.1) φίμωτρο n; (1.2) καντήλι n
• rosyjski: (1.1) намордник m
• słowacki: (1.1) náhubok m
• szwedzki: (1.1) munkorg w
• ukraiński: (1.1) намо́рдник m
• węgierski: (1.1) szájkosár
• wilamowski: (1.1) fraskiöb m

źródła: