kaganiec
kaganiec (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) siatka pleciona z drutu lub skóry zakładana zwierzętom na pysk; zob. też kaganiec w Wikipedii
- (1.2) przyrząd do oświetlania w formie żelaznego koszyka wypełnionego ogniem
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kaganiec kagańce dopełniacz kagańca kagańców celownik kagańcowi kagańcom biernik kaganiec kagańce narzędnik kagańcem kagańcami miejscownik kagańcu kagańcach wołacz kagańcu kagańce
- przykłady:
- (1.1) Proszę założyć temu psu kaganiec przed wejściem do autobusu!
- (1.2) Lecz zaklinam — niech żywi nie tracą nadziei / I przed narodem niosą oświaty kaganiec; / A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, / Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!…[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- nałożyć kaganiec • nieść kaganiec oświaty • zapalić kaganiec oświaty
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) muzzle
- baskijski: (1.1) muturreko
- białoruski: (1.1) наморднік m; (1.2) каганец m
- czeski: (1.1) košík m; náhubek m
- esperanto: (1.1) buŝumo; (1.2) lumtorĉo
- francuski: (1.1) muselière ż; (1.2) torchère ż
- hiszpański: (1.1) bozal m; (1.2) candil m
- islandzki: (1.1) múll m
- łotewski: (1.1) uzpurnis m
- niemiecki: (1.1) Maulkorb m
- nowogrecki: (1.1) φίμωτρο n; (1.2) καντήλι n
- rosyjski: (1.1) намордник m
- słowacki: (1.1) náhubok m
- szwedzki: (1.1) munkorg w
- ukraiński: (1.1) намо́рдник m
- węgierski: (1.1) szájkosár
- wilamowski: (1.1) fraskiöb m
- źródła:
- ↑ Juliusz Słowacki, Testament mój