przeszkadzać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[pʃɛˈʃkad͡zat͡ɕ], AS[pšeškaʒać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) sprawiać, że ktoś nie może wykonywać poprawnie jakiejś czynności lub coś nie działa prawidłowo
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Głośna muzyka zza ściany przeszkadzała mi w pracy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeszkadzanie n, przeszkodzenie n, przeszkoda
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. utrudniać
tłumaczenia:
źródła: