kulfon (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. ktoś lub coś niezgrabnego, pokracznego, niewydarzonego, w szczególności osoba lub jej defekt fizyczny
(1.2) pogard. duży, niezgrabny nos; ciężka i krzywa noga; człowiek niezdarny, niezgrabiasz, pokraka[1]
(1.3) pogard. krzywa litera bądź inny znak graficzny
(1.4) daw. pogard. numizm. dukat oberżnięty, uszkodzony, podniszczony w obiegu, niepełnowartościowy
(1.5) slang. środ. najniższa, niedostateczna ocena w szkole
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Wyglądał niby jakiś utwór cywilizacji europejskiej na tle szarych kulfonów małopolskich[2].
(1.1) Żyłaś z nim, dopóki nie miał nic, a teraz go chcesz porzucić, gdy ten kulfon nabrał wartości[3].
(1.2) I acan jesteś, byłeś i będziesz kulfon![4]
(1.3) Jego zeszyty z pierwszej klasy głównie wypełnione były straszliwymi kulfonami.
(1.4) Za siódmym razem Bem znalazł już jednego tylko i okrutnego kulfona w sakiewce[5].
(1.4) Sięgnął do kamizelki, w której zawsze nosił kulfony oberżnięte i srebro[6].
(1.5) Mówiłem mu, żeby się do matmy przyłożył, bo ostatnio znów kulfona zarobił.
składnia:
kolokacje:
(1.3) pot. stawiać kulfony
(1.5) slang. uczn. dostać / zarobić kulfona
synonimy:
(1.3) bazgroł, gryzmoł
(1.5) pała, fajka, gała
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kulfonik m
przym. kulfoniasty
związki frazeologiczne:
nos jak kulfon
etymologia:
prawdopodobnie pochodne od zniekształconego czes. kulifajsafanduła, czes. kuliferdachytrzec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik języka polskiego
  2. Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni
  3. Józef I. Kraszewski, Nad Sprewą
  4. Józef I. Kraszewski, Ładny chłopiec
  5. Wacław Gąsiorowski, Bem
  6. Józef I. Kraszewski, Barani Kożuszek