fajri

fajri (esperanto)

morfologia:

fajr•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) palić się, płonąć, gorzeć

(1.2) połyskiwać

(1.3) przypiekać

(1.4) skrzyć się

odmiana:

(1.1-4)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	fajras	fajranta	fajrata
pasinta	fajris	fajrinta	fajrita
venonta	fajros	fajronta	fajrota
kondicionalo	fajrus
imperativo	fajru

przykłady:

(1.1) Nigra plumaro metale brilis, ruĝaj krestoj fajris. → Czarne upierzenie błyszczało jak metal, czerwone grzebienie płonęły.

(1.2) Chrysothemis rigardis pretervole siajn piedojn, sur kies fingroj efektive fajris briloj de juveloj, kaj ambaŭ ili komencis ridi. → Chryzotemis spojrzała mimo woli na swe stopy, na palcach których istotnie połyskiwały skry klejnotów, i oboje poczęli się śmiać.

(1.3) Ĝis la tagmezo ili kuregis preskaŭ senspire, sed kiam la suno suprenleviĝis pli alte kaj komencis iom fajri, la kameloj, kiuj kutime ŝvitas malmulte, surverŝiĝis per ŝvito, kaj ilia kuro fariĝis rimarkeble pli malrapida. → Do południa pędzili prawie bez wytchnienia, ale gdy słońce wzbiło się wysoko na niebo i poczęło przypiekać, wielbłądy, które z natury mało się pocą, oblały się jednak potem i bieg ich stał się znacznie wolniejszy.

(1.4) Sed subite li interrompis sin, ĉar li rimarkis, ke la vizaĝo de Vinicius paliĝis de emocio kaj liaj okuloj fajris kiel pupiloj de lupo. → Lecz nagle urwał, gdyż spostrzegł, że twarz Winicjusza pobladła ze wzruszenia, oczy zaś jego skrzyły się jak źrenice wilka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fajro, fajraĵo, fajreco, fajrego, fajrejo, fajrero, fajrilo, fajrujo, fajrigo

czas. fajreri, fajrigi

przym. fajra

przysł. fajre

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: