dziegieć
dziegieć (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈd͡ʑɛ̇ɟɛ̇t͡ɕ], AS: [ʒ́ėǵėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ciemnobrunatna, gęsta ciecz otrzymywana w procesie suchej destylacji drewna o intensywnym zapachu, mająca właściwości grzybobójcze i antyseptyczne, dawniej używana także do impregnacji płótna i skóry, uszczelniania beczek, itp.; zob. też dziegieć w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza mianownik dziegieć dopełniacz dziegciu celownik dziegciowi biernik dziegieć narzędnik dziegciem miejscownik dziegciu wołacz dziegciu
- przykłady:
- (1.1) Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących się od zaprawy otaczał każdy dom płonącą atmosferą.[2]
- (1.1) Pomazałem mu rany dziegciem; nalałem gorzałki z popiołem w gardło. Będzie zdrów.[3]
- (1.1) Rybacy, którzy przybiegli popatrzyć na poczet namiestnika, mieli koszule, twarz i ręce całkiem pomazane dziegciem dla obrony od ukąszeń.[4]
- (1.1) Na to uprzejme wezwanie, jakby spod ziemi zjawił się opalony wiejski młodzian, w dość starannie połatanej sukmance i dość obficie dziegciem wysmarowanych butach.[5]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) destylować dziegieć • destylacja dziegciu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziegciarz m
- przym. dziegciowy
- związki frazeologiczne:
- łyżka dziegciu w beczce miodu
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pine tar
- białoruski: (1.1) дзёгаць m
- duński: (1.1) trætjære w
- jidysz: (1.1) דזשעגעכץ n (dżegechc)
- niemiecki: (1.1) Holzteer m
- norweski (bokmål): (1.1) tretjære m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) tretjære ż, tretjøre ż
- rosyjski: (1.1) дёготь m
- szwedzki: (1.1) tjära w, trätjära w
- ukraiński: (1.1) дьоготь m
- źródła:
- ↑ Hasło „dziegieć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Stefan Żeromski: Popioły.
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem.
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem.
- ↑ Bolesław Prus: Konkurs żniwiarek.