brunatny (1.1)
 
brunatni (1.2)
wymowa:
IPA[brũˈnatnɨ], AS[brũnatny], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) mający kolor ciemnobrązowy
(1.2) przen. zob. hitlerowski, faszystowski
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wtem, gdy już był na pierwszym piętrze, otoczyło go kilku ludzi w brunatnych opończach, którymi zasłaniali kaftany w czarne i białe pasy[1].
(1.2) Po opanowaniu Czechosłowacji dyplomacja brunatna rozwinęła ożywioną działalność na szerokim froncie[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) czerwonobrunatnyczerwono-brunatnypłowobrunatnyrdzawobrunatnybrunatno-białybrunatnoceglastybrunatnoczarnybrunatno-czarnybrunatnoczerwonybrunatnopopielatybrunatnorudybrunatnoszarybrunatnożółtyniedźwiedź brunatnywęgiel brunatny • brunatny kolor
(1.2) brunatna ideologia / organizacja / przeszłość / rewolucja / prasa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) brązowy
hiponimy:
(1.1) żółtawobrunatny, żółtobrunatny, brudny, ciemnobrunatny, czerwonobrunatny, jasnobrunatny, płowobrunatny, rdzawobrunatny, szarobrunatny, zgniły, zielonobrunatny[3]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brunatność ż, brunatnienie n
czas. brunatnić, brunatnieć ndk.
przysł. brunatno, brunatnawo, brunatnie
przym. brunatnawy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śwn. brūnātciemna tkanina[4][5]
(1.2) od „brunatnych koszul”, potocznej nazwy oddziałów szturmowych NSDAP
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kolory
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus Faraon
  2. W obliczu wojny: z prasy polskiej 1939 roku, miesięcznik „Znak”, 337/1984, s. 77
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 39.
  5.   Hasło „brunatny” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.