beczka (język polski) edytuj

 
tradycyjne beczki (1.1)
 
beczki (1.1) z tworzywa sztucznego
 
beczka (1.2)
 
beczka (1.3)
wymowa:
IPA[ˈbɛʧ̑ka], AS[bečka] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cylindryczne naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, spiętych metalowymi obręczami, współcześnie również z innych materiałów; zob. też beczka w Wikipedii
(1.2) lotn. rodzaj akrobacji powietrznej; zob. też beczka (lotnictwo) w Wikipedii
(1.3) środ. mot. samochód mercedes model W123
(1.4) mat. bryła obrotowa o kształcie przypominającym beczkę (1.1); zob. też beczka (bryła geometryczna) w Wikipedii
(1.5) gw. (Bukowina) kwiat wierzby[1]
(1.6) daw. środ. polit. członkini bojówki[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Jestem producentem beczek dębowych.
(1.2) Na pokazach lotniczych pilot zaprezentował beczkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dębowa / drewniana / metalowa beczka
synonimy:
(1.5) kocanki[1], kocianki[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beczkowatość ż
zdrobn. beczułka ż
czas. beczkować ndk.
przym. beczkowy, beczkowaty, beczułkowaty
związki frazeologiczne:
beczka bez dnabeczka Danaidbeczka Diogenesabeczka śmiechugruby jak beczkajak śledzie w beczcez innej beczki
etymologia:
(1.1) starobawarski *butša / starobawarski *butše[3]
(1.2-4) od (1.1)
(1.5) por. ukr. бечка[1]
(1.6) pol. bek + -ka[2]
uwagi:
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Slang motoryzacyjny
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 31; dostęp: 26 października 2018.
  2. 2,0 2,1 Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 22.
  3. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 32.