gałgan

gałgan (język polski)

wymowa:: IPA: [ˈɡawɡãn], AS: [gau̯gãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zniszczony kawałek tkaniny

(1.2) pot. ubranie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pot. łobuziak

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. gałganiarz m, gałganek mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) niem.^[1]; (2.1) od (1.1)^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

esperanto: (1.1) ĉifono
jidysz: (2.1) שעלמע m (szelme)
wilamowski: (1.1) hōder m; (2.1) lump m

źródła:

↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 224.
↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 257.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gałgan&oldid=8259889”