czulent

czulent (język polski)

czulent (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ulɛ̃nt], AS: [čulẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. etn. potrawa kuchni żydowskiej, przyrządzana z wolno duszonego mięsa wołowego, fasoli, kaszy, ziemniaków, czasem jajek, spożywana w szabas; zob. też czulent w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czulent	czulenty
dopełniacz	czulentu	czulentów
celownik	czulentowi	czulentom
biernik	czulent	czulenty
narzędnik	czulentem	czulentami
miejscownik	czulencie	czulentach
wołacz	czulencie	czulenty

przykłady:

(1.1) To było na Starowiślnej, i tam chodziliśmy na czulent. Krakowski czulent to nie jest dokładnie to, co grodzieński. Moja żona ma, że tak powiem, inne pojęcie o czulencie. W każdym miejscu na świecie czulent ma inne składniki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać czulent

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. czulentowy

rzecz. czulencik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) jid. טשאָלנט

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cholent
• czeski: (1.1) šoulet
• hebrajski: (1.1) חמין
• jidysz: (1.1) טשאָלנט m/n
• kataloński: (1.1) txólent
• niemiecki: (1.1) Tscholent, Tschulent
• rosyjski: (1.1) чолнт, чулнт

źródła: