potrawa

potrawa (język polski)

potrawa (1.1) na talerzu

wymowa:

^ⓘ, IPA: [pɔˈtrava], AS: [potrava]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) posiłek stworzony z jadalnych składników

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	potrawa	potrawy
dopełniacz	potrawy	potraw
celownik	potrawie	potrawom
biernik	potrawę	potrawy
narzędnik	potrawą	potrawami
miejscownik	potrawie	potrawach
wołacz	potrawo	potrawy

przykłady:

(1.1) W tej restauracji serwuje się potrawy dla wegetarian.

składnia:

kolokacje:

(1.1) smaczna / smakowita / wykwintna / wyszukana potrawa • potrawy z grilla • próbować / zjeść potrawę

synonimy:

(1.1) danie, posiłek, jedzenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strawa ż

zdrobn. potrawka ż

czas. trawić ndk.

związki frazeologiczne:

kiedy w styczniu rośnie trawa, marna w lecie jest potrawa

etymologia:

st.pol. potrawić → zużyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dish
• białoruski: (1.1) страва ż
• bułgarski: (1.1) ястие n (âstie)
• duński: (1.1) madret w, ret w, mad w, måltid n, spise w
• esperanto: (1.1) manĝaĵo, plado
• hiszpański: (1.1) plato m
• łaciński: (1.1) ferculum n
• niemiecki: (1.1) Speise ż, Gericht n
• nowogrecki: (1.1) φαγητό n (fagitó)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) еда́ ż (eda), блю́до n (blûdo), ку́шанье n (kušanʹe)
• szwedzki: (1.1) maträtt w, anrättning w
• ukraiński: (1.1) страва ż (strava)
• włoski: (1.1) pietanza ż

źródła: