wegetarianin (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲĩn], AS[vegetarʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który nie je mięsa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zrób coś bezmięsnego, bo Anka i Tomek wegetarianami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) laktoowowegetarianin
synonimy:
(1.1) jarosz; przest. wegetarianista
antonimy:
(1.1) mięsożerca
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) laktoowowegetarianin, owolaktarianin, weganin
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wegetarianizm m, wegetarianista m
forma żeńska wegetarianka
przym. wegetariański
przysł. wegetariańsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Vegetarier < ang. vegetarian < ang. vegetal < franc. végétalroślinny[2] < łac. vegetus[3] < łac. vegereruszać się, podniecać się, ożywać, być aktywnym, być żywym < praindoeur. *weǵ-żywy, obudzony, silny; por. sanskr. वाज /vāja/ → energia
uwagi:
por. weganin
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wegetarianin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „wegetarianin” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  3. Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 4/1919, s. 57.