Kurylczyk
Kurylczyk (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Kurylów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kurylczyk Kurylczycy dopełniacz Kurylczyka Kurylczyków celownik Kurylczykowi Kurylczykom biernik Kurylczyka Kurylczyków narzędnik Kurylczykiem Kurylczykami miejscownik Kurylczyku Kurylczykach wołacz Kurylczyku Kurylczycy
- przykłady:
- (1.1) Oto treść najistotniejszego fragmentu, dotyczącego tej sprawy: „W 1766 r. syberyjski gubernator Sojmonow polecił ochockiemu kierownictwu zorganizowanie ekspedycji i dołożenie starań, aby doprowadzić Kurylczyków do rosyjskiego poddaństwa[1].
- (1.1) Posłańcy wróciwszy oznajmili nam, że to byli Kurylczycy. Kapitan z trzydziestoma ludźmi zbrojnymi poszedł ku nim, gdzie i mnie wziął [ze] sobą (p. uwsp.) (…)[2]
- (1.1) Kapitan ów opisał nam bardzo dokładnie samego ptaka «guacharo» i opowiadał o śnie jego, w porze, gdy owoców na drzewach «Nectandry» nie bywa. O podobnym śnie przymusowym w czasie braku zwykłego pokarmu, opowiadają Kurylczycy, odnośnie do ptaków wodnych tamtejszych; sprawdzić jednak tych opowiadań nie mogłem[3].
- (1.1) Kraszeninnikow w swoim »Opisie ziemi Kamczatki« z 1755 roku podaje, że Kurylczycy z Kamczatki określali samych siebie mianem »uiwut-ēke« przy określaniu zaś Ajnów z Wysp Kurylskich używali oni słowa »jankur«, a »ainu« znaczyło „człowiek”[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Edward Kajdański, Tajemnice Beniowskiego, s.192-193, Oficyna Wydawnicza VOLUMEN, Warszawa 1994.
- ↑ Józef Kopeć, Dziennik podróży Józefa Kopcia, s. 39, Księgarnia Luxemburgska, 1866.
- ↑ Benedykt Dybowski, Sen i marzenia senne, w: Tydzień. Dodatek literacko-naukowy „Kurjera Lwowskiego”, nr. 42, 15 października 1905.
- ↑ Alfred F. Majewicz, Ajnu: lud, jego język i tradycja ustna, s. 15, Wydawnictwo naukowe UAM, 1984.