opowiadanie

opowiadanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔpɔvʲjaˈdãɲɛ], AS: [opovʹi ̯adãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) liter. krótki utwór epicki

(1.2) coś, co zostało opowiedziane

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opowiadanie	opowiadania
dopełniacz	opowiadania	opowiadań
celownik	opowiadaniu	opowiadaniom
biernik	opowiadanie	opowiadania
narzędnik	opowiadaniem	opowiadaniami
miejscownik	opowiadaniu	opowiadaniach
wołacz	opowiadanie	opowiadania

przykłady:

(1.1) Z przyjemnością czytam opowiadania Bolesława Prusa

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opowiedzenie n, opowiastka ż, opowiadacz m, opowiadaczka ż

zdrobn. opowiadanko n

czas. powiedzieć, opowiadać ndk., opowiedzieć dk.

przym. opowieściowy, opowiadawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od opowiadać

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.2) tregim m
• angielski: (1.1) short story; (1.2) story
• białoruski: (1.1) апавяданне n; (1.2) апавяданне n
• czeczeński: (1.1) дийцар; (1.2) дийцар
• esperanto: (1.1) rakonto
• hiszpański: (1.1) relato m, narración ż; (1.2) relato m, narración ż
• niemiecki: (1.1) Erzählung ż, Kurzgeschichte ż; (1.2) Erzählung ż
• nowogrecki: (1.1) αφήγημα n; (1.2) αφήγηση ż
• sanskryt: (1.1) आख्यान
• suahili: (1.1) hadithi; (1.2) hadithi
• szwedzki: (1.2) berättelse w
• tetum: (1.1) ai-knanoik
• ukraiński: (1.1) оповідання n; (1.2) оповідання n

źródła: