sześć

sześć (język polski)

sześć (1.1) sów

sześciu (1.1) kumpli

wymowa:

​, IPA: [ʃɛɕʨ̑], AS: [šeść]

znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) liczba 6

(1.2) cyfra 6

odmiana:

(1.1) lp sześ|ć, sześciu, sześciu, sześć, sześcioma, sześciu, sześć; blm (zob. uwagi)

przykłady:

(1.1) W teleturnieju udział brało sześciu panów i sześć pań.

(1.2) Sześćdziesiąt jest zapisywane jako sześć zero.

składnia:

(1.1) sześć + D. lm nm albo sześciu + D. lm m

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zapis arabski 6, zapis rzymski VI

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szóstak mzw/mrz, szóstka ż, szóstkowy m, szóstkowa ż

przym. szóstkowy

licz. sześcioro, szósty

przedr. sześcio-

związki frazeologiczne:

(1.1) gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść • pal sześć

etymologia:

uwagi:

(1.1) liczebnik porządkowy szósty

(1.1) zobacz też: jeden • dwa • trzy • cztery • pięć • siedem • osiem • dziewięć • dziesięć

Odmiana: dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego forma mianownika przyjmuje postać dopełniacza („sześciu”; por. przykład).

Pierwotnie wyraz sześć był rzeczownikiem rodzaju żeńskiego.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 6

źródła: