dziewięć
dziewięć (język polski)
edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˈd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ], AS: [ʒ́evʹi ̯ė̃ńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j ⓘ
- znaczenia:
liczebnik główny
- odmiana:
- (1.1) lp dziewię|ć, ~ciu, ~ciu, ~ć, ~cioma, ~ciu, ~ć; blm; dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego forma mianownika przyjmuje postać dopełniacza („dziewięciu”)
- przykłady:
- (1.1) W teleturnieju udział brało dziewięciu panów i dziewięć pań.
- (1.2) Dziewięćdziesiąt jest zapisywane jako dziewięć-zero.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziewiąta ż, dziewiątka ż, dziewiąteczka ż
- przym. dziewiąty
- licz. dziewięcioro
- form. słow. dziewięcio-
- związki frazeologiczne:
- na chłopie każdym jest skór dziewięć - byle ostatniej nie tykać, to wytrzyma • ni w pięć, ni w dziewięć
- uwagi:
- zobacz też: jeden • dwa • trzy • cztery • pięć • sześć • siedem • osiem • dziesięć
- Pierwotnie wyraz dziewięć był rzeczownikiem[2] rodzaju żeńskiego[3].
- tłumaczenia:
- abchaski: (1.1) жәба
- albański: (1.1) nëntë
- angielski: (1.1) nine
- arabski: (1.1) تِسْعَة (tisʿah)
- awarski: (1.1) ичӏго
- baskijski: (1.1) bederatzi
- białoruski: (1.1) дзе́вяць
- bułgarski: (1.1) дѐвет
- cebuano: (1.1) siyám
- chiński standardowy: (1.1) 九 (jiǔ)
- chorwacki: (1.1) dȅvet
- czeski: (1.1) devět
- dolnołużycki: (1.1) źewjeś
- duński: (1.1) ni
- esperanto: (1.1) naŭ
- fidżyjski: (1.1) ciwa
- fiński: (1.1) yhdeksän
- francuski: (1.1) neuf
- gocki: (1.1) 𐌽𐌹𐌿𐌽 (niun)
- górnołużycki: (1.1) dźewjeć
- hawajski: (1.1) iwa, ʻeiwa, ʻaiwa
- hebrajski: (1.1) תִּשְׁעָה (tisz'a) m, תֵּשַׁע (tesza) ż
- hiszpański: (1.1) nueve
- ilokano: (1.1) siam
- interlingua: (1.1) novem
- islandzki: (1.1) níu
- jidysz: (1.1) נײַן (najn)
- jugorusiński: (1.1) дзевец
- karpatorusiński: (1.1) де́вять
- kaszubski: (1.1) dzewiãc
- kataloński: (1.1) nou
- kazachski: (1.1) тоғыз
- kirgiski: (1.1) тогуз
- klingoński: (1.1) Hut
- koreański: (1.1) 아홉, 구 (九)
- lezgiński: (1.1) кӏуьд
- litewski: (1.1) devynì
- łaciński: (1.1) novem
- łatgalski: (1.1) deveni
- łotewski: (1.1) deviņi
- macedoński: (1.1) девет
- niderlandzki: (1.1) negen
- niemiecki: (1.1) neun
- nowogrecki: (1.1) εννιά / εννέα
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- połabski: (1.1) divąt
- portugalski: (1.1) nove
- rosyjski: (1.1) де́вять
- ruski: (1.1) девѧть / девєть
- serbski: (1.1) де̏вет
- slovio: (1.1) dev / дев
- słowacki: (1.1) deväť
- słoweński: (1.1) devét
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) девѧть / ⰴⰵⰲⱔⱅⱐ (devętĭ)
- staroczeski: (1.1) devět
- staroruski: (1.1) девѧть
- starosłowacki: (1.1) deväť / devec / devat / deviať / devac
- suahili: (1.1) tisa
- szwedzki: (1.1) nio
- turecki: (1.1) dokuz
- tuvalu: (1.1) iva
- twi: (1.1) akrong
- tybetański: (1.1) དགུ་ (dgu)
- ukraiński: (1.1) де́в'ять
- uzbecki: (1.1) toʻqqiz
- wepski: (1.1) ühesa
- węgierski: (1.1) kilenc
- wilamowski: (1.1) naojn
- włoski: (1.1) nove
- żmudzki: (1.1) devīnė
- źródła:
- ↑ Heinz Schuster-Šewc, Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budziszyn 1980–1989.
- ↑ Jan Miodek, Jest 500 milionów, 3 miliony korzystały, „Polski w Niemczech. Pismo Federalnego Związku Nauczycieli Języka Polskiego” nr 6/2018, s. 106.
- ↑ Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1901, s. 102.