dziewięć
dziewięć (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˈʥ̑ɛvʲjɛ̇̃ɲʨ̑], AS: [ʒ́evʹi ̯ė̃ńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j
- znaczenia:
liczebnik główny
- odmiana:
- (1.1) lp dziewię|ć, ~ciu, ~ciu, ~ć, ~cioma, ~ciu, ~ć; blm; dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego forma mianownika przyjmuje postać dopełniacza („dziewięciu”)
- przykłady:
- (1.1) W teleturnieju udział brało dziewięciu panów i dziewięć pań.
- (1.2) Dziewięćdziesiąt jest zapisywane jako dziewięć-zero.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziewiąta ż, dziewiątka ż, dziewiąteczka ż
- przym. dziewiąty
- licz. dziewięcioro
- form. słow. dziewięcio-
- związki frazeologiczne:
- na chłopie każdym jest skór dziewięć - byle ostatniej nie tykać, to wytrzyma • ni w pięć, ni w dziewięć
- uwagi:
- zobacz też: jeden • dwa • trzy • cztery • pięć • sześć • siedem • osiem • dziesięć
- Pierwotnie wyraz dziewięć był rzeczownikiem[2] rodzaju żeńskiego[3].
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 9
- źródła:
- ↑ Heinz Schuster-Šewc, Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budziszyn 1980–1989.
- ↑ Jan Miodek, Jest 500 milionów, 3 miliony korzystały, „Polski w Niemczech. Pismo Federalnego Związku Nauczycieli Języka Polskiego” nr 6/2018, s. 106.
- ↑ Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1901, s. 102.