dziewięć

dziewięć (język polski)

dziewięć (1.1) dziewcząt

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ɛvʲjɛ̇̃ɲʨ̑], AS: [ʒ́evʹi ̯ė̃ńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j  ​

znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) liczba 9

(1.2) cyfra 9

odmiana:

(1.1) lp dziewię|ć, ~ciu, ~ciu, ~ć, ~cioma, ~ciu, ~ć; blm; dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego forma mianownika przyjmuje postać dopełniacza („dziewięciu”)

przykłady:

(1.1) W teleturnieju udział brało dziewięciu panów i dziewięć pań.

(1.2) Dziewięćdziesiąt jest zapisywane jako dziewięć-zero.

składnia:

(1.1) dziewięć + D. lm nmos albo dziewięciu + D. lm mos

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zapis arabski 9, zapis rzymski IX

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziewiąta ż, dziewiątka ż, dziewiąteczka ż

przym. dziewiąty

licz. dziewięcioro

form. słow. dziewięcio-

związki frazeologiczne:

na chłopie każdym jest skór dziewięć - byle ostatniej nie tykać, to wytrzyma • ni w pięć, ni w dziewięć

etymologia:

prasł. *devętь

uwagi:

zobacz też: jeden • dwa • trzy • cztery • pięć • sześć • siedem • osiem • dziesięć

Pierwotnie wyraz dziewięć był rzeczownikiem rodzaju żeńskiego.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 9

źródła: