kumpel
kumpel (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. kolega, przyjaciel
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kumpel kumple dopełniacz kumpla kumpli celownik kumplowi kumplom biernik kumpla kumpli narzędnik kumplem kumplami miejscownik kumplu kumplach wołacz kumplu kumple
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kumplostwo n, kumplowanie n, skumplowanie n, zakumplowanie n
- czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
- przym. kumpelski, kumplowski
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) buddy, pal
- duński: (1.1) kumpan w
- hiszpański: (1.1) colega m, compadre m
- niderlandzki: (1.1) maat m, kameraad m, vriend m
- niemiecki: (1.1) Kumpel m
- nowogrecki: (1.1) φιλαράκος m, φιλάρας m
- rosyjski: (1.1) приятель m
- szwedzki: (1.1) kompis w, bästis w, polare w, bundis w
- ukraiński: (1.1) приятель m
- włoski: (1.1) camerata m, scimmiotto m
- źródła: