przybierać (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przybrać)

(1.1) przyjmować imię, nazwisko lub pseudonim
(1.2) nabierać cech
(1.3) ozdabiać czymś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przybrać)

(2.1) stawać się zasobniejszym w coś, intensywniejszym
(2.2) o rzece lub wodzie: podnosić swój poziom, wzbierać

czasownik zwrotny niedokonany przybierać się (dk. przybrać się)

(3.1) przest. poet. ozdabiać się czymś, stroić się w coś
(3.2) pot. wsiadać z kimś do pojazdu, by zostać podwiezionym
(3.3) daw. gw. (Wilno) zamierzać[1]
odmiana:
(1-2) koniugacja I
(3.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) W niektórych zakonach mnisi przybierają nowe imię.
(1.1) W tej organizacji zwykle przybierało się jakiś pseudonim.
(1.2) Ośmiornica przybiera niepozorny wygląd i chwyta ofiarę.
(1.3) Przed Wszystkimi Świętymi wdowa zawsze przybierała igliwiem cały grobowiec.
(2.1) Przez cały styczeń mróz przybierał, ale pod koniec miesiąca zelżał.
(2.2) Olza wciąż przybierała, ale do alarmu było daleko.
(3.2) Mieliśmy w zwyczaju przybierać się z kimś w drodze do Katowic.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przybranie n, przybór mrz
czas. przybrać dk.
przym. przybrany
związki frazeologiczne:
przybierać na wadzeprzybierać na sileprzybierać na znaczeniu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(3.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zamierzać
źródła:
  1. S. Bogorja, Mowa polska na Litwie, „Poradnik Językowy” nr 7/1908, s. 109.