wymowa:
IPA[ˈstrɔjiʨ̑], AS[stroi ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) ubierać ozdobnie, odświętnie
(1.2) doprowadzać do stanu gotowości czy najlepszego porządku
(1.3) muz. nadawać instrumentom muzycznym odpowiednie brzmienie poprzez regulację naciągu strun
(1.4) pogard. przesadnie ubierać

czasownik zwrotny

(2.1) stroić sięubierać się elegancko, wytwornie
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Popatrz jak Ania stroi swoje lalki!
(1.2) Wczoraj stroiłem lutnię, a dziś na koncercie ukażę wam jej moc i piękno.
(1.3) Mariusz, stroi gitarę.
(1.4) Nie strój tak swojej córki, przecież do lasu jedzie, nie na bal!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dekorować, ozdabiać, zdobić, przystrajać, wystrajać
(1.2) nastrajać, tonować, nabierać tonu, ostrzyc, lamować, garnirować, podcinać
(1.4) przyodziewać
(2.1) gw. (Górny Śląsk) sztiglować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wystrój mrz, strojność ż, strój, strojenie, stroik
przym. strojny
przysł. strojnie
czas. wystroić, przystroić
związki frazeologiczne:
stroić chimerystroić fochystroić fumystroić minystroić mukistroić się w cudze piórkastroić sobie żarty z
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: