żołnierz pochyla (1.1) głowę
 
mężczyzna się pochyla (2.1)
wymowa:
IPA[pɔˈxɨlat͡ɕ], AS[poχylać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pochylić)

(1.1) zginać ku dołowi

czasownik zwrotny niedokonany pochylać się (dk. pochylić się)

(2.1) zginać samego siebie ku dołowi
(2.2) zginać siebie wzajemnie ku dołowi
(2.3) przen. z uwagą zajmować się czymś, zatroszczyć się o coś
(2.4) przest. starzeć się, być bliskim starości[1]
(2.5) przest. gw. (o słońcu) zniżać się na niebie
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wiał tak silny wiatr, że pochylał nawet drzewa.
(2.3) Od wielu lat pochylał się nad sprawami ubogich w swoim miasteczku.
(2.4) Rachelin istotnie przez czas nieobecności księcia znacznie się pochylił[2].
(2.5) Słońce już się pochylało, gdy nareszcie zaczęli schodzić z pola.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) skłaniać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pochyłość ż, pochylnia ż, pochylanie n, pochylenie n
przym. pochylony, pochyły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „pochylać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Karol Bunsch, Odnowiciel, Kraków 1984, s. 139.