wymowa:
IPA[ɔˈbɔjɛ], AS[oboi ̯e], ?/i
znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) dwie konkretne istoty (dwoje ludzi lub człowiek i zwierzę), różniące się płcią; on i ona
(1.2) dwie konkretne istoty (ludzie lub zwierzęta), jedna lub obie określone za pomocą rzeczownika rodzaju nijakiego; jedno i drugie; on/ona i ono

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) muz. lm M., B., W. od: obój
odmiana:
(1.1-2) [1]
przykłady:
(1.1) Ukrywają oboje urazę, jaką wzajem do siebie czują, ale ja widzę[2].
(1.1) Kobieta i kot. Oboje groźni.
(1.2) Obojei matka, i dzieckomieli identyczny uśmiech.
(1.2) Oboje dzieci (dwóch chłopców) chodziło do tej samej klasy.
(2.1) Koncert na dwa oboje i dwa klarnety Vivaldiego.
składnia:
(1.1-2) oboje + rzeczownik w lm w dopełniaczu (całość przyjmuje liczbę pojedynczą, rodzaj nijaki)
(1.1-2) oboje bez rzeczownika (całość ma liczbę mnogą, rodzaj męskoosobowy)
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) obydwoje
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2) licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, obydwa, obydwoje
związki frazeologiczne:
lepsze jedno oko swoje niżeli cudze oboje
etymologia:
uwagi:
(1.1-2) Słowo „oboje” silniej niż „dwoje” podkreśla, iż zdanie dotyczy i jednej, i drugiej osoby.
(1.1-2) Słowo „oboje” w odróżnieniu od „dwoje” musi dotyczyć konkretnych osób (istot). Fraza „oboje jakichś dzieci” jest niepoprawna gramatycznie, podczas gdy „dwoje jakichś dzieci” jest poprawne.
(1.1-2) Niekiedy, stosuje się tę formę w stosunku do pary zwierząt domowych, w pewien sposób je antropomorfizując („oboje kociąt”). Forma ta występuje w Słowniku poprawnej polszczyzny, jednak jest krytykowana przez niektórych językoznawców[3].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: obaj
źródła:
  1.   Hasło „oba” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. H. Sienkiewicz, Bez dogmatu.
  3. books.google.com