chłopiec
chłopiec (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) młody człowiek płci męskiej
- (1.2) pot. młody mężczyzna darzony sympatią lub miłością, z którym się chodzi, umawia na randki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chłopiec chłopcy[1] dopełniacz chłopca chłopców celownik chłopcu chłopcom biernik chłopca chłopców narzędnik chłopcem chłopcami miejscownik chłopcu chłopcach wołacz chłopcze chłopcy depr. M. i W. lm: (te) chłopce[2]
- przykłady:
- (1.1) Ten chłopiec jest bardzo uzdolnionym skoczkiem narciarskim.
- (1.1) Plakat przedstawiał chłopca w piaskownicy.
- (1.2) Dostała od chłopca czerwoną różę i misia.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) chłopiec do piłek • chłopiec na posyłki
- (1.2) mój chłopiec
- synonimy:
- (1.1) chłopak, młodzik, podrostek, młodzieniec, małolat, reg. pozn. chłopyszek
- (1.2) chłopak
- antonimy:
- (1.1) dziewczyna, panienka, panna, mężczyzna
- (1.2) dziewczyna
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- chłopiec na posyłki • chłopiec do bicia • pamiętaj chłopcze, że tu stały kopce • gre, gre, gregoły, dajcie chłopca do szkoły • z chłopca wyrósł, a do chłopa nie dorósł • niejeden chłopiec na świecie, niejedna róża w bukiecie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afar: (1.1) awka
- amharski: (1.1) ወንድ ልጅ m (wand lij)
- angielski: (1.1) boy
- arabski: (1.1) ولد (wálad) m, صبي m (ṣabī)
- baskijski: (1.1) mutil
- białoruski: (1.1) хлапец m (hlapec), хлопец m (hlopec)
- bułgarski: (1.1) момче n
- chiński standardowy: (1.1) 男孩 (nánhái), 男孩儿 (nánháir)
- chorwacki: (1.1) dječak m
- czeski: (1.1) kluk m, chlapec m, hoch m
- czukocki: (1.1) ӈинӄэй
- dolnołużycki: (1.1) gólc m
- duński: (1.1) dreng w, drengebarn n; (1.2) dreng w
- esperanto: (1.1) knabo
- estoński: (1.1) poiss
- fiński: (1.1) poika
- francuski: (1.1) garçon m
- gocki: (1.1) 𐌼𐌰𐌲𐌿𐍃 m
- górnołużycki: (1.1) hólc m
- gudźarati: (1.1) છોકરો m (chōkarō)
- hawajski: (1.1) keiki kāne
- hindi: (1.1) किशोर m (kiśor)
- hiszpański: (1.1) chico m, muchacho m
- islandzki: (1.1) drengur m, piltur m
- japoński: (1.1) 少年 (shōnen)
- jidysz: (1.1) יונג m (jung)
- kaszubski: (1.1) knôp m; (1.2) knôp m
- kataloński: (1.1) noi m
- klingoński: (1.1) loDHom
- luksemburski: (1.1) Bouf m
- łaciński: (1.1) puer m
- marwari: (1.1) छोरो
- niderlandzki: (1.1) jongen m
- niemiecki: (1.1) Junge m
- norweski (bokmål): (1.1) gutt m
- nowogrecki: (1.1) αγόρι n (agóri)
- pendżabski: (1.1) ਕਾਕਾ m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
, 
- portugalski: (1.1) rapaz m
- rosyjski: (1.1) мальчик m (malʹčik)
- rumuński: (1.1) băiat m
- sanskryt: (1.1) बाल m (bāla), किशोर m (kiśora)
- szwedzki: (1.1) pojke w
- tetum: (1.1) mane-oan
- ukraiński: (1.1) хлопець m (hlopecʹ)
- wilamowski: (1.1) buw m, büw m
- włoski: (1.1) caruso m, ragazzo m
- źródła:
- ↑
Porada „chłopak i chłopiec” w: Poradnia językowa PWN. - ↑ Hasło „chłopiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
