יונג (jidysz) edytuj

 
יונג (1.1) און אַלט
transliteracja:
YIVO: yung; polska: jung
wymowa:
IPA/jʊng/; IPA[jʊŋɡ]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) młody

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) chłopak, chłopiec, młodzieniec
(2.2) czeladnik, pomocnik, robotnik, praktykant, terminator, chłopiec / chłopak (np. na posyłki)
(2.3) chłop, facet, gość, typ, typek
odmiana:
(1.1) st. wyższy ייִנגער; st. najwyższy ייִנגסט
(2.1-3) lp יונג; lm יונגען
przykłady:
(1.1) הוליעט, הוליעט, קינדערלעך, כּל־זמן איר זענט נאָך יונג.‏ → Bawcie się, bawcie, dzieciaczki, póki jesteście jeszcze młode[1].
(1.1) דער דאָזיקער שיינער געשיכטע פֿון דער רירנדיקער פֿרײַנדשאַפֿט צווישן די צוויי יונגע פֿרויען שענקען מיר אין אונדזער דערציילונג גאָר אַ באַזונדער קאַפּיטל.‏ → Tej pięknej historii o wzruszającej przyjaźni między tymi dwiema młodymi paniami poświęcimy w naszej opowieści całkiem osobny rozdział[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) יונגע יאָרןmłode lata, młody wiek, młodość
(1.1) יונגפֿרויdziewica; panna
synonimy:
antonimy:
(1.1) אַלט
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. יונגאַטש, יונגוואַרג, יונגלינג
zdrobn. ייִנגל
przysł. יונגערהייט
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. junc, por. niem. jung oraz niem. Junge[3]
uwagi:
źródła:
  1. Z piosenki “הוליעט, הוליעט, קינדערלעך„ („Bawcie się, bawcie, dzieciaczki”) Mordechaja Gebirtiga.
  2. שלום־עליכם (Szolem-Alejchem): קינדער־שפּיל (Kinder-szpil).
  3.   Hasło „jung” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.