małolat (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[maˈwɔlat], AS[mau̯olat] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. lekcew. nastolatek, osoba niepełnoletnia[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: małolata
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
(1.1) Napadło na mnie dwóch małolatów i ukradli mi portfel.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chłopiec; pot. chłopak, łebek / łepek, młokos, młodziak, młodzik, podrostek, wyrostek; książk. gołowąs, kawaler, młodociany, młodzieniec; urz. małoletni, nieletni, niepełnoletni; przest. młodzian, młodzieniaszek[3]
antonimy:
(1.1) małolata
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. małoletniość ż, małoletność ż, małoletni m, małolatek m, małolatka ż
forma żeńska małolata ż
przym. małoletni
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 164.
  2.   Hasło „małolat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.