dwoje

dwoje (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdvɔjɛ], AS: [dvoi ̯e] ​

znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) …odpowiadający liczbie 2

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	dwoje
dopełniacz	dwojga
celownik	dwojgu
biernik	dwoje
narzędnik	dwojgiem
miejscownik	dwojgu
wołacz	dwoje

przykłady:

(1.1) Jest nas pięcioro, dwóch Rosjan, dwoje Bułgarów i ja, obywatel Polski.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwoje drzwi / ludzi / przyjaciół

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. dwa

związki frazeologiczne:

na dwoje babka wróżyła • z dwojga złego

etymologia:

uwagi:

zobacz też:  Porada „konstrukcje z liczebnikami” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwa

• esperanto: (1.1) paro
• kaszubski: (1.1) dwòje
• rosyjski: (1.1) двое
• ukraiński: (1.1) двоє

źródła:

dwoje (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

liczebnik

(1.1) stara pisownia słowa → dwóje

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: