widzieć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈvʲiʥ̑ɛ̇ʨ̑], AS[vʹiʒ́ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) odbierać bodźce wzrokowe
(1.2) spotykać się
(1.3) mieć dany pogląd na coś/kogoś
(1.4) st.pol. widać
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIIa
przykłady:
(1.1) Widzę tłustą plamę na jej sukni; ciekawe, czy inni goście też widzą.
(1.2) Nie widziałam Pauliny od lat.
(1.3) Jakoś nie widzę go w roli kierownika
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dostrzegać, zauważać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. widok m, widownia ż, widz m, widzialność ż, widoczność ż, widziadło n, widzenie n, widywanie n
czas. widywać ndk.
przym. widoczny, widzialny, niewidoczny
przysł. widocznie
partyk. widocznie
związki frazeologiczne:
a widziszjak cię widzą, tak cię pisząw Rzymie być, a papieża nie widziećwidzieć białe myszkiwidzieć jak na dłoniwidzieć koniec swojego nosawidzieć w kimś cały światwidzieć źdźbło w oku bliźniego, a belki we własnym nie widziećchoć nikt nie widzi, nie czyń, czym się Bóg albo rozum brzydzi
etymologia:
od prasł. *vidĕti[1]
por. chorw. vidjeti, czes. vidět, dłuż. wiźeś, głuż. widźeć, kasz. widzec, ros. видеть, słc. vidieť i słń. videti
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: