bodziec
bodziec (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) med. czynnik wywołujący pobudzenie receptorów, pochodzący ze środowiska zewnętrznego lub ze środowiska wewnętrznego; zob. też bodziec (fizjologia) w Wikipedii
- (1.2) daw. ostroga
- (1.3) przen. podnieta, zachęta
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bodziec bodźce dopełniacz bodźca bodźców celownik bodźcowi bodźcom biernik bodziec bodźce narzędnik bodźcem bodźcami miejscownik bodźcu bodźcach wołacz bodźcu bodźce
- przykłady:
- (1.1) Wzgórze odpowiada za wstępną ocenę bodźców zmysłowych i przesyłanie ich do kory mózgowej (z Wikipedii)
- (1.3) Nowa praca jest bodźcem, który go zachęca do dalszej walki.
- synonimy:
- (1.3) impuls
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.3) aandrif
- angielski: (1.1) stimulus; (1.3) incentive
- arabski: (1.3) دفعة ż
- baskijski: (1.1) estimulu
- białoruski: (1.1) раздражняльнік m; (1.3) стымул m, імпульс m, штуршок m
- czeski: (1.1) podráždĕní n
- esperanto: (1.1) stimulo; (1.3) stimulo
- francuski: (1.1) irritation ż
- hiszpański: (1.1) estímulo m, impulso m; (1.2) acicate m, aguijón m; (1.3) incentivo m, estímulo m, acicate m
- jidysz: (1.3) שטופּ m (sztup)
- niderlandzki: (1.1) prikkeling ż
- niemiecki: (1.1) Reiz m
- nowogrecki: (1.1) ερέθισμα n
- portugalski: (1.1) estímulo m
- rosyjski: (1.1) раздражитель m, возбудитель m, стимулятор m; (1.3) стимул m
- szwedzki: (1.1) stimulans w; (1.2) sporre w; (1.3) stimulans w, sporre w
- ukraiński: (1.1) подразник m, збудник m
- węgierski: (1.1) inger
- włoski: (1.1) stimolo m
- źródła:
- ↑ Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.