wymowa:
IPA[mʲiˈwɔvat͡ɕ], AS[mʹiu̯ovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. umiłować)

(1.1) książk. przest. darzyć kogoś miłością
(1.2) książk. przest. uwielbiać coś, mieć zamiłowanie do czegoś

czasownik zwrotny niedokonany miłować się (dk. umiłować się)

(2.1) książk. przest. kochać siebie nawzajem, jeden drugiego
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Kaziu, czy ty mnie miłujesz?
(1.1) Przecież mieliście miłować go z całego serca i z całej duszy.
(1.2) Celestyna miłowała wędrowanie połoninami, często uciekając w Bieszczady.
(2.1) To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem[1].
składnia:
(1.1) kochać + B.nie kochać + D.
(1.2) kochać + B.nie kochać + D.
kolokacje:
(1.1) miłować bliźniegoBóg miłuje • miłujący ludzi
(1.2) miłujący góry / morze / ojczyznę / pokój / prawdę / wolność
synonimy:
(1.1) kochać
(1.2) kochać
(2.1) kochać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niemiłowanie n, miłostka ż, miłość ż, miłowanie n, umiłowanie n, umiłowany mos, zamiłowanie n
czas. umiłować dk.
przym. miłosny, miławy, umiłowany
związki frazeologiczne:
przysłowia: kto folguje rózdze, nienawidzi syna swego, lecz kto go miłuje, ustawnie ćwiczy
etymologia:
pol. miły + -ować[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewangelia wg św. Jana 15,12, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Jan Drozd).
  2.   Hasło „miłować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.