wymowa:
IPA[cʰɪːn]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) płeć
(1.2) gram. rodzaj
(1.3) rodzaj
(1.4) ród
odmiana:
(1.1-4) lp kyn, kyn, kyni, kyns (kynið, kynið, kyninu, kynsins); lm kyn, kyn, kynjum, kynja (kynin, kynin, kynjunum, kynjanna)
przykłady:
(1.1) Margir foreldrar vilja láta koma sér á óvart við fæðingu og sjá hvers kyns er en aðrir vilja strax vita kynið svo undirbúa megi komu krílisins í heiminn. (ungi.is)Wielu rodziców woli poczekać do porodu, by przekonać się, jakiej płci jest dziecko. Inni chcą wiedzieć wcześniej, aby móc odpowiednio przygotować się na przyjście malucha.
(1.2) Sum indóevrópsk mál, eins og til dæmis íslenska, hafa haldið þremur kynjum fram til þessa. Önnur hafa einfaldast, til dæmis danska sem greinir samkyn og hvorugkyn. (visindavefur.hi.is)Niektóre języki indoeuropejskie, na przykład islandzki, zachowały trzy rodzaje gramatyczne. Pozostałe uległy uproszczeniu, tak jak duński, który rozróżnia już tylko dwa rodzaje: wspólny i nijaki.
(1.3) Það var fínt, fengum kökur og alls kyns góðgæti.Było fajnie, dostaliśmy ciasto i różne smakołyki.
(1.4) Ég spyr : Hefur Guð útskúfað lýð sínum? Fjarri fer því. Sjálfur er ég Ísraelsmaður, af kyni Abrahams, ættkvísl Benjamíns. (Listy św. Pawła do Rzymian)Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ákvarða kynið → ustalać płeć • kynfæri, kynlíf, kynmök, kynsjúkdómur
(1.2) karlkyn, kvenkyn, hvorugkyn, málfræðikyn, samkyn
(1.3) alls kyns → wszelakiego pokrojuþess kyns → taki, tego rodzaju
(1.4) af góðu kyni → z dobrej rodziny • kynblendingur, kynbætur, kynþáttur; mannkyn
synonimy:
(1.1) kynferði
(1.3) tegund
(1.4) ætt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kynlaus, kynlegur
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. kyn << pragerm. kunjan*
uwagi:
źródła: