wymowa:
IPA[uˈstalat͡ɕ], AS[ustalać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ustalić)

(1.1) wybierać, wyznaczać, uzgadniać coś, jakąś wartość dla czegoś[1][2]
(1.2) stwierdzać coś po zbadaniu[1][2]
(1.3) czynić niezmiennym[1][2]
(1.4) pozbawiać chwiejności, usztywniać[1][2]
(1.5) umacniać (glebę, wydmy, stoki górskie itp.) przez sadzenie specjalnej roślinności, stosowanie umocnień[1][2]
(1.6) daw. zakładać, ustanawiać, organizować[2]

czasownik zwrotny niedokonany (dk. ustalić się)

(2.1) przybierać pewną ostateczną postać[3][2]
(2.2) stawać się stałym, nieruchomym[3][2]
(2.3) zaczynać ustabilizowane życie, zagospodarowywać się[2]
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wydawca ustalił cenę komiksu na siedem złotych.
(1.1) Dalej ustalacie, który z was jest mądrzejszy?
(1.2) W trakcie śledztwa prokuratura ustaliła, że podejrzany ukrył broń w stodole
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.3) statkować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ustalanie n, ustalenie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4   Hasło „ustalić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8   Hasło „ustalać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1   Hasło „ustalić się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.