pozostały

pozostały (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔzɔˈstawɨ], AS: [pozostau̯y], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) ims. od pozostać; taki, który pozostał

przymiotnik relacyjny

(2.1) taki, który nie należy do grupy; stanowiący resztę

odmiana:

(1.1) (2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pozostały		pozostała	pozostałe	pozostali	pozostałe
dopełniacz	pozostałego		pozostałej	pozostałego	pozostałych
celownik	pozostałemu		pozostałej	pozostałemu	pozostałym
biernik	pozostałego	pozostały	pozostałą	pozostałe	pozostałych	pozostałe
narzędnik	pozostałym		pozostałą	pozostałym	pozostałymi
miejscownik	pozostałym		pozostałej	pozostałym	pozostałych
wołacz	pozostały		pozostała	pozostałe	pozostali	pozostałe
nie stopniuje się

przykłady:

(2.1) Ten mały egoista sam zjadł wszystkie ciastka nie myśląc o pozostałych dzieciach.

(2.1) Okolicę dworca oświetlała wieczorem tylko jedna latarnia, wszystkie pozostałe były zepsute.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) inny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pozostałość ż, pozostałek m, pozostałka ż, pozostanie n, pozostawanie n

czas. pozostać dk., pozostawać ndk.

przym. pozostałościowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) remaining, residual, leftover; (2.1) other
• białoruski: (2.1) астатні
• duński: (1.1) resterende; (2.1) anden
• esperanto: (2.1) cetera, alia, kroma
• hiszpański: (2.1) restante
• interlingua: (1.1) remanente, restante; (2.1) alie, cetere
• jidysz: (1.1) פֿאַרבליבן (farblibn)
• litewski: atliekamas, likęs, likutinis ^{(do weryfikacji)}
• łaciński: (1.1) reliquus; (2.1) caeterus
• niemiecki: (1.1) restlich; (2.1) übrig
• nowogrecki: (2.1) υπόλοιπος
• rosyjski: (2.1) остальной
• szwedzki: (2.1) kvar, återstående, övrig
• wilamowski: (2.1) łect
• włoski: (2.1) altro

źródła: