pokolenie (język polski) edytuj

 
cztery pokolenia (1.3)
wymowa:
IPA[ˌpɔkɔˈlɛ̃ɲɛ], AS[pokolńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) grupa ludzi lub zwierząt będących mniej więcej w tym samym wieku
(1.2) grupa ludzi żyjących w tych samych czasach, będących świadkami podobnych wydarzeń
(1.3) członkowie rodziny, będący mniej więcej w tym samym wieku i pełniący te same funkcje (dziadkowie, rodzice, dzieci)
(1.4) okres czasu równy wiekowi ludzi w którym zazwyczaj mają dzieci
(1.5) bibl. plemię
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.
(1.3) Na ostatnim zjeździe rodzinnym spotkały się cztery pokolenia Kowalskich i Nowaków.
(1.4) Trzy pokolenia temu nie było komputerów.
(1.5) Od dwunastu synów Jakuba wywodzi się dwanaście pokoleń Izraela.
(1.5) W wyniku podziału Sychem dostało się pokoleniu Efraima.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) młode / stare pokolenie • przyszłe / kolejne pokolenie
(1.2) pokolenie Kolumbów • pokolenie '68 • pokolenie literackie • pokolenie JP2
synonimy:
(1.1) generacja
(1.5) plemię
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokoleniowość n
przym. pokoleniowy
związki frazeologiczne:
z pokolenia na pokolenie
etymologia:
prasł. *pokolěnьje < prasł. *po kolěnu < prasł. *kolěnokolano, jak również pokolenie, ród, plemię[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Nowak, Ziemia biblijna.
  2.   Hasło „pokolenie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.