miara
miara (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rozmiar
- (1.2) wielkość lub podziałka służąca do porównania lub pomiaru
- (1.3) metoda szacowania lub pomiaru
- (1.4) przyrząd pomiarowy, szczególnie długości
- (1.5) odmierzona ilość
- (1.6) kryterium, wyznacznik, źródło sądów
- (1.7) daw. umiar; st.pol. miarą → w miarę
- (1.8) mat. rodzaj funkcji umożliwiający wyznaczanie „rozmiaru” zbioru, np. długość, pole, objętość; zob. też miara (matematyka) w Wikipedii
- (1.9) muz. metrum
- (1.10) daw. gw. (Poznań) pobór do wojska[1]
- odmiana:
- (1.1-10)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik miara miary dopełniacz miary miar celownik mierze miarom biernik miarę miary narzędnik miarą miarami miejscownik mierze miarach wołacz miaro miary
- przykłady:
- (1.1) Krawiec bierze miarę.
- (1.2) Centymetr krawiecki z zaznaczoną miarą.
- (1.3) Czy miarą tragedii jest liczba ofiar?
- (1.4) Krawiec mierzy miarą.
- (1.5) Dostał niezłą miarę batów.
- (1.6) Człowiek jest miarą wszechrzeczy[2].
- (1.7) Przysłowie to stare: we wszystkim miej miarę.
- (1.8) Długość, pole powierzchni, i objętość, to szczególne przypadki miar.
- (1.9) Miara trzy czwarte
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) wielkość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. miernik mrz, mierzarka ż, mierzalność ż, mierzenie n, zmierzenie n
- czas. przymierzać, mierzyć ndk., zmierzyć dk.
- przym. mierzalny, miarowy
- przysł. miarowo
- związki frazeologiczne:
- przebrać miarę / przekroczyć miarę • szyty na miarę • w miarę • wziąć miarę • przysłowie apetyt rośnie w miarę jedzenia
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.10) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pobór
- angielski: (1.1) measure; (1.3) measure; (1.5) measure; (1.8) measure
- arabski: (1.5) مقدار m (miqdār)
- esperanto: (1.1) mezuro; (1.2) mezuro; (1.3) mezuro; (1.4) mezurilo; (1.5) mezuro; (1.6) mezuro; (1.8) mezuro; (1.9) mezuro
- hebrajski: (1.1) מידה; (1.2) מידה; (1.5) מידה; (1.6) מידה; (1.8) מידה
- jidysz: (1.1) מאָס ż (mos)
- łaciński: (1.1) mensura
- niemiecki: (1.1) Maß n
- rosyjski: (1.1) мера; (1.2) мера; (1.5) мера; (1.6) мера; (1.8) мера
- tuvalu: (1.4) fua
- tybetański: (1.1) ཚོད
- ukraiński: (1.1) міра ż
- wilamowski: (1.1) mȫs n, möss n, möös m
- włoski: (1.1) misura ż, metro m
- źródła:
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
- ↑ Protagoras, zob. też Człowiek jest miarą wszechrzeczy w Wikipedii
miara (język hiszpański)
edytuj- wymowa:
- IPA: [mi.ˈa.ɾa] lub [ˈmja.ɾa]
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) 1. os. lp (yo) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar
- (1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
miara (język portugalski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) 3. os. lp czasu zaprzeszłego złożonego trybu oznajmującego (pretérito mais-que-perfeito composto do indicativo) czasownika miar
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: