ko
ko (język polski)
edytuj- znaczenia:
wykrzyknik
- (1.1) onomatopeja naśladująca głos kury
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (2.1) w go: układ kamieni, w którym zabicie pojedynczego kamienia powoduje, że kamień bijący jest od razu w atari; zob. też ko (go) w Wikipedii
- przykłady:
- (1.1) Gdybym kury nie podkarmiała, nie miałaby siły nawet na swoje ko, ko, ko.[1]
- (2.1) Początkujący często boją się grać ko.
- składnia:
- kolokacje:
- (2.1) grać ko • groźba ko • tysiącletnie ko • potrójne ko
- synonimy:
- (1.1) ko-ko
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- (2.1)
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- esperanto: (2.1) koo
- źródła:
- ↑ „Literatura na świecie”, wydania 69-71, s. 133
ko (język angielski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
skrót
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ko (język duński)
edytuj- wymowa:
- Dania: [ˈkoˀ]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en ko, koen, køer, køerne
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- (1.1) hellig ko → święta krowa • ingen ko på isen • som to røde køer
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Duński - Zwierzęta
- źródła:
- znaczenia:
rzeczownik
- odmiana:
- (1.1) nieodm. lub
ununombro multenombro nominativo ko k-oj[1] / koj akuzativo k-on[1] / kon k-ojn[1] / kojn
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) W wariancie odmiany „z myślnikiem” wymawia się dwa razy „o” - raz jako część nazwy litery, a raz jako morfem rzeczownika[1]
- (1.1) zobacz też: a • bo • co • ĉo • do • e • fo • go • ĝo • ĥo • i • jo • ĵo • ko • mo • no • o • po • kuo • ro • so • ŝo • to • u • ŭo • vo • vuo • ikso • ipsilono • zo
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 15.6. Liternomoj w: Bertilo Wennergren, Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko.
ko (esperanto (morfem))
edytuj- znaczenia:
- (1.1) ko
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) śmiać się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz ewe, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
ko (język fiński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
partykuła
- (1.1) zmieniająca znaczenie słowa na pytające czy
- (1.2) w zdaniach podrzędnych czy
- (1.3) z partykułą -han/-hän zastanawiać się, zadawać sobie pytanie
- przykłady:
- (1.1) Onko se valmis? → Czy to jest gotowe?
- (1.1) Paljonko kello on? → Która jest godzina?
- (1.1) Tuleeko hän? → Czy on przyjdzie?
- (1.1) Syötkö nyt? → Czy będziesz teraz jadł?
- (1.2) En tiedä, tuleeko hän. → Nie wiem, czy on przyjdzie.
- (1.3) Onkohan sinulla kuumetta? → Zastanawiam się, czy nie masz temperatury.
- (1.3) Meniköhän hän kouluun tänä aamuna? → Zastanawiam się, czy on poszedł rano do szkoły.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- podlega harmonii samogłosek
- źródła:
ko (język fryzyjski)
edytuj- wymowa:
- IPA: /ko.ṷ/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
ko (język litewski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
zaimek
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ko to zaimek pytający litewskiego dopełniacza
- źródła:
ko (język słoweński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
spójnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ko (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) zool. krowa (samica bydła domowego)
- (1.2) zool. krowa (samica niektórych innych, większych ssaków, np. łosia, kozy)
- odmiana:
- (1.1-2) en ko, kon, kor, korna
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kossa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- złożenie rzeczownikowe kohage, kohandel, komjölk, komocka, kostall, kovändning, getko, mjölkko, renko, skällko, älgko
- fraza rzeczownikowa helig ko • ingen ko på isen
- złożenie czasownikowe kohandla, kovända
- złożenie przymiotnikowe kobent
- fraza przymiotnikowa dum som en ko
- przysłowie man saknar inte kon förrän båset är tomt
- etymologia:
- uwagi:
- por. tjur • kalv • kviga • oxe
- por. boskap • fä • kreatur • nötkreatur
- zobacz też: zwierzęta w języku szwedzkim
- źródła:
ko (język zazaki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: