nokaut
nokaut (język polski)
edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sport. w sportach walki: cios powalający przeciwnika i uniemożliwiający dalszy pojedynek; zob. też nokaut w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nokaut nokauty dopełniacz nokautu nokautów celownik nokautowi nokautom biernik nokaut nokauty narzędnik nokautem nokautami miejscownik nokaucie nokautach wołacz nokaucie nokauty
- przykłady:
- (1.1) Pojedynek bokserów zakończył się nokautem w 5 rundzie[1].
- (1.1) Nie doszło do nokautu, ale rywal wstał trochę zamroczony.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nokaut techniczny
- synonimy:
- (1.1) knock-out
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nokautowanie n, znokautowanie n
- czas. nokautować ndk., znokautować dk.
- przym. nokautowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) knock-out, knockout, kayo
- bułgarski: (1.1) нокаут m (nokaut)
- czeski: (1.1) knokaut m
- esperanto: (1.1) knokaŭto, nokaŭto
- francuski: (1.1) knock-out m
- niemiecki: (1.1) Knock-out m, K. o. m
- portugalski: (1.1) nocaute m
- słowacki: (1.1) knokaut m
- ukraiński: (1.1) нока́ут m (nokáut)
- węgierski: (1.1) kiütés
- włoski: (1.1) knock out m, kappaò m
- źródła: