nokaut

nokaut (język polski)

po nokaucie (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. w sportach walki: cios powalający przeciwnika i uniemożliwiający dalszy pojedynek; zob. też nokaut w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nokaut	nokauty
dopełniacz	nokautu	nokautów
celownik	nokautowi	nokautom
biernik	nokaut	nokauty
narzędnik	nokautem	nokautami
miejscownik	nokaucie	nokautach
wołacz	nokaucie	nokauty

przykłady:

(1.1) Pojedynek bokserów zakończył się nokautem w 5 rundzie.

(1.1) Nie doszło do nokautu, ale rywal wstał trochę zamroczony.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nokaut techniczny

synonimy:

(1.1) knock-out

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nokautowanie n, znokautowanie n

czas. nokautować ndk., znokautować dk.

przym. nokautowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. knockout, ang. knock-out < ang. knock out

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) knock-out, knockout, kayo
• bułgarski: (1.1) нокаут m (nokaut)
• czeski: (1.1) knokaut m
• esperanto: (1.1) knokaŭto, nokaŭto
• francuski: (1.1) knock-out m
• niemiecki: (1.1) Knock-out m, K. o. m
• portugalski: (1.1) nocaute m
• słowacki: (1.1) knokaut m
• ukraiński: (1.1) нока́ут m (nokáut)
• węgierski: (1.1) kiütés
• włoski: (1.1) knock out m, kappaò m

źródła: